Ο 'ναυτίλος' των σκίτσων

Ο Στάθης Σταυρόπουλος(κατα κόσμον Στάθης) είναι ίσως ένας από τους πιο 'ψαγμένους' σκιτσογράφους-γελοιογράφους της εποχής...Γεννημένος στον Πύργο το 1955, ένας άνθρωπος που έχει περάσει από αρκετά φοιτητικά έδρανα, προσπαθώντας να βρει την επαγγελματική του ταυτότητα. Δοκίμασε να πάει στη σχολή Καλών Τεχνών αλλά τον έκοψαν, στράφηκε στο τμήμα Επικοινωνίας,Μέσων και Πολιτισμού του Παντείου,όπου έφτασε μέχρι το τρίτο έτος κι έπειτα συνέχισε στη σχολή Σταυράκου. Δεν ξέρω αν κατάφερε να βρει την 'κλίση' του, πάντως ως σκιτσογράφος είναι αυτοδίδακτος και επιπλέον διαθέτει το ταλέντο της 'δημοσιογραφικής πένας'.Μέσα από τα σκίτσα του, εκφράζει όσα δεν αποτυπώνονται με λέξεις, εφόσον 1 εικόνα=1000 λέξεις!Ανήκει στους εκπροσώπους της νέας πολιτικής γελοιογραφίας, σατιρίζοντας με πλήρως καυστικό και δηκτικό τρόπο την πολιτική επικαιρότητα...Τα σχέδιά του είναι περίτεχνα,λιτά και άρτια-τόσο στη μορφοποίηση όσο και σε αυτά που έχει να πει-.Δε φοβάται να χρησιμοποιήσει πιο υβριστικό λεξιλόγιο, γιατί εξάλλου απευθύνεται σε ευρύ κοινό και αρέσκεται στο να 'χτυπάει΄ πολιτικούς με το 'φαρμακερό' του χιούμορ(αν και είναι γνωστή η 'τάση' του προς την Αριστερά, κυρίως λόγω της συνεργασίας του με τον Ριζοσπάστη)! Ωστόσο, τα βέλη του έχουν ως στόχο και τους δημοσιογράφους(τους τηλεοπτικούς κυρίως). Και λογικό είναι σε μια εποχή 'συγχώνευσης' πολιτικών και δημοσιογράφων, όπου η διαφορά είναι δυσδιάκριτη...Ο Στάθης δεν υπαινίσσεται, μιλά ξεκάθαρα! Έχει βραβευτεί πολλάκις, έχει συνεργαστεί με πολλά περιοδικά κι εφημερίδες και τα έργα του έχουν δημοσιευτεί μέσα από 23 προσωπικά άλμπουμ. Έχει συνεχή επαφή με τους αναγνώστες του, ζει μέσα στον παλμό της νεολαίας, ενώ αυτό που μου έκανε εντύπωση, είναι ότι καλλιεργεί αμπέλια! Να κι ένας καθημερινός άνθρωπος που αν και ζει από και στην επικαιρότητα, καταφέρνει-με το δικό του τρόπο-να είναι και πού μακριά....

ΟΡΙΑ ΣΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΗΣ ΕΚΦΡΑΣΗΣ

Ποιος είναι αυτός που ορίζει την έννοια της έκφρασης της ελευθερίας? Υπάρχουν όρια άραγε? Το λεξικό ορίζει την ελευθερία ως ανεξαρτησία από κάθε βία ή επίδραση. Αν αναλογιστούμε τα πρόσφατα επεισόδια στο Θιβέτ,τότε μάλλον τα λεξικά είναι πολύ ακριβά εκεί....Το ότι 'ζούμε πλέον στον 21ο αιώνα' αποτελεί ένα σαθρό επιχείρημα και δεν φαίνεται να έχει αντίκρισμα σε όσους -με 'δημοκρατικά μέσα'-καταπνίγουν τις οποιασδήποτε μορφής εξεγέρσεις. Στην 49η επέτειο της εξέγερσης της Λάσας, περίπου 140 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους ενώ ο Δαλάι Λάμα αποφάσισε αποφάσισε να παραιτηθεί μετά από τα αιματηρά γεγονότα. Το Θιβέτ αποκλείστηκε έως και 3 μήνες, κάτι που θα αποτελέσει πλήγμα για την οικονομία του-σύμφωνα με ταξιδιωτικά γραφεία-αφού ανήκει στους δημοφιλέστερους ταξιδιωτικούς προορισμούς. Απ'ότι φαίνεται, η Κίνα κάνει τα πάντα για να μην χάσει το πρεστίζ της λόγω των επικείμενων Ολυμπιακών Αγώνων με το να 'καλύπτει' τα 'τρωτά' σημεία της χώρας! Βέβαια, η ιστορία έχει αποδείξει ότι δεν υπολογίζει ποτέ κανείς το ανθρώπινο δυναμικό και το πού μπορεί να φτάσει όταν νιώθει απειλούμενο. Παρόλα αυτά, τα όρια της ελευθερίας ξεκινούν όταν βλάπτεται κάποιος. Γιατί καλή η επαναστατικότητα και η διαφορετικότητα αλλά κανείς δεν βρήκε το δίκιο του καίγοντας ξένη περιουσία. Εξάλλου, η ελευθερία εκφράζεται καλύτερα σε ατομικό επίπεδο παρά σε συλλογικό. Η επανάσταση ξεκινάει από τον καθένα ξεχωριστά και καταλήγει να ομαδοποιείται. Ένα τέτοιο παράδειγμα αποτελεί η καύση της σημαίας. Για τους περισσότερους είναι το εθνικό σύμβολο, δηλαδή η υπενθύμιση για το πού ανήκουμε κι από πού ερχόμαστε. Βλακείες λέω εγώ! Τίποτα δεν ανήκει σε κανέναν! Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι φτάνεις σε ακρότητες για να δείξεις την αντίθεσή σου. Από την άλλη,σε κανένα δεν απαγορεύεται να αντιτίθεται σε αυτά με τα οποία δεν συμφωνεί. Από το 1989, μέχρι και σήμερα, έχουν γίνει πολλές προσπάθειες στην Αμερική, για θέσπιση νόμου προστασίας της σημαίας. Η απάντηση του λαού πάντα ήταν η επιδεικτική καύση της στους δρόμους αλλά και και στα πανεπιστήμια-τόσο από φοιτητές όσο και από τους καθηγητές-. Μέχρι να βρουν άκρη λοιπόν, η δίωξη των 'βέβηλων' απαγορεύεται και θεωρείται αντισυνταγματική. Τελικά τα Αμερικανάκια κάνουν και κάτι σωστό...Τώρα στην Ελλαδίτσα, έχουμε δρόμο ακόμη μέχρι να αποφασίσουμε ποια είναι τα όρια στην ελευθερία της έκφρασης. Διότι,από τη μία, καταδικάζεται ο Τζίμης Πανούσης εξαιτίας της ελευθεροστομίας του(ακόμα και στα πλαίσια της καλλιτεχνικής αδείας)αλλά από την άλλη,κανείς δεν βάζει 'στη στενή' τους φοιτητές που ψηφίζουν Καρατζαφέρη και με κάνουν να ντρέπομαι! Γιατί, όπως και να το κάνεις, το όριο στο λεξικό ορίζεται ως σύνορο. Και όλοι ξέρουμε την αγάπη του Καρατζαφέρη για αυτήν τη λέξη! Τελικά, τα μόνα όρια που βλέπω εγώ να εφαρμόζονται είναι αυτά της στατιστικής(lim),κι αυτό γιατί οι περισσότεροι δεν τα γνωρίζουν.....

1st post

Καλή αρχή!